او کسی است که شما را از گل آفرید آن گاه اجلی مقرر فرمود و اجل معین پیش اوست ، و باز هم شما شک می کنید . انعام آیه2

بلی هست یزدان همان رب پاک
که او آفریده شما را ز خاک
سپس داد دستور مرگ و اجل
که پیش خدا هست علم ازل
اجل راست ، معلوم وقت زمان
همه ثبت پیش خدای جهان
ندارد در آن ذات تردید راه
مجوئید هرگز طریق گناه

 » امید مجد

(هو الذی خلقکم من طین ثم قضی اجلا و اجل مسمی عنده ثم انتم تمترون ):(اوست آنکه شما را از گل بیافرید،آنگاه اجلی مقرر فرمود، و اجل معین در نزد اوست و آنگاه باز هم شما شک می آورید؟)، در این عبارت اشاره به خلق عالم صغیر و کوچک انسانی می نماید، پس از خلق عالم کبیر و آنکه انسان راآفریده و امورش را تدبیر نموده و برای بقای ظاهری و دنیوی او مدتی مقررفرموده ، همان خدای سبحان است ، و وجود انسان محدود است بین گل که ابتدای خلقت نوع اوست و بین اجل مقرری که با رسیدن مرگ تمام می شود وممکن است مقصود از (اجل )روز بعث باشد که روز بازگشت به خدای سبحان است و (اجل )را نیز نکره آورد تا ابهام را برساند و دلالت کند بر اینکه این اجل برای بشر مجهول و نامعلوم است و بشر از راه معارف و علوم متداول راهی به سوی تعیین آن ندارد. اما فی الجمله (کل نفس ذائقه الموت )،(هرنفسی چشنده مرگ است )(1). و مراد از اجل ، مدت مقرر و معین است و یا به معنای آخر مدت می باشد و دراین آیه مراد، آخر مدت زندگی است نه تمامی آن و اجل دو گونه است :یکی >اجل مبهم اجل مسمی لوح محو و اثبات < در بحث ما است و همین طلوع به ضمیمه نبودن مانعی از موانع نسبت به روشن کردن زمین >علت تامه < و به منزله >ام الکتاب < و >لوح محفوظ< در بحث ما است . بدن انسان نیز با ترکیب خاصی که بدن او را تشکیل می دهد با همه اقتضائات محدودی که در ارکانش هست اقتضاء می کند که چه بسا صد یا صدوبیست سال عمربکند، این اجلی است که در لوح محو و اثبات ثبت شده ،اما تمامی اجزای هستی با این ساختمان بدن ارتباط و در آن تأثیر دارند و چه بسا اسباب و موانعی که در این اجزای هستی از شمارش بیرون هستند با یکدیگر بر خورد نموده وهمین اصطکاک آنها باعث شود که اجل انسان قبل از رسیدن به حد طبیعی خودمنقضی گردد و این همان >مرگ ناگهانی < است . و دراینجا اقوال دیگری هم گفته شده که به علت اشتمال آنها بر فساد مطلب وعدم صحت آنها و همچنین ضیق وقت به بحث در اطراف آنها نمی پردازیم ،چون کوتاهی عمر اجازه بحث در اطراف صحت و سقم امثال این امور رانمی دهد و آن را تجویز نمی نماید. سپس در مقام تعجب و سرزنش می فرماید،آنگاه شما باز هم شک و تردیدمی کنید؟ یعنی به فرض که شما از نظام عظیم خلقت و عالم کبری در غفلت باشید،اما عذر شما در تشکیک و تردید در باره پروردگار خودتان چیست وبه چه عذری او را نشناختید ،با اینکه او شما را خلق کرده و برای هر یک از شمااجلی قرار داده است ؟